In het magazine Novio Nova, dat in Nijmegen verscheen verschenen maandelijks columns van Reinoud van Assendelft de Coningh. Hieronder een greep uit deze columns, die vanzelfsprekend vaak over lokale onderwerpen gingen:
'Beleef de Luxe van Nijmegen'
April 2008
Soms gebeuren je van die onverwachte dingen, waaraan je intens veel plezier beleeft.
Mij gebeurde dat op Tweede Paasdag, ’s morgens om negen uur! Het was koud en in de binnenstad werd de paasmarkt opgebouwd. Ter voorbereiding van een heel bijzonder evenement startte ik om negen uur bij de Stadsschouwburg voor het maken van een stadswandeling.
Een stadswandeling?
Ja, een stadswandeling! Ik woon nu al dertig jaar in deze stad en zoiets had ik nog nooit gedaan. En ik weet zeker, dat héél velen onder u dat nog nooit gedaan hebben. Via een plattegrond en een boekje met de routebeschrijving loop je een route van iets meer dan anderhalf uur op je dooie gemak door de meest prachtige – vaak verborgen- plekjes van de Nijmeegse historische binnenstad en ontdek je tal van prachtige details uit hetVerhaal van Nijmegen. Overal wordt veel gepraat over de ‘Canon’ van een land, streek of stad. Hier kun je zo’n canon echt beleven!
En dat beleven gaan we doen! Op Tweede Pinksterdag is het voor iedereen mogelijk om zo’n historische stadswandeling gratis te maken in het kader van de opening van het festival ‘Beleef de Luxe van Nijmegen’.
Op tal van plaatsen zullen bíj historische plaatsen ook de historische figuren staan die bij die plek horen. Van Karel de Grote tot Romeinen, van Joris Ivens tot Maarten Schenck! Rondom de historische route en de personages die daarbij horen wordt een vragenformulier samengesteld dat je aan het eind van de route inlevert. Uit degenen die alle antwoorden goed hebben wordt een winnaar gekozen, die een héél bijzondere prijs krijgt: Een heel lang weekend mag hij of zij zich met de hele familie kasteelheer voelen van het prachtige kasteel Chateau de Coulon in Frankrijk!
Ontdek óók onze prachtige stad opnieuw! Doe mee, maak de historische stadswandeling op maandagmiddag 12 mei, Tweede Pinksterdag, en beleef de ‘Luxe van Nijmegen’!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Pater Bernhard
Februari 2008
Ik was even niet in Nijmegen. Ver weg? Nee, een paar dagen Nice voor een congres. Eén congres? Nee, twee. Eén van mijn eigen vakgebied en één heel bijzonder congres. Het Europese jaarcongres van de Pastorale zorg voor circussen en kermissen. Delegaties van alle godsdiensten uit vele Europese landen samen. Italië, Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Zwitserland, Spanje èn het Vaticaan. Driemaal raden wie de voorzitter van dat congres was? Ik denk dat u de eerste keer al scoort!
Inderdaad, onze eigen Pater Bernhard van Welzenes. Niet zomaar congresvoorzitter voor één keer. Nee, Secretaris-Generaal van dit Europese pastoraat! Persoonlijk benoemd door het Vaticaan!
Ik ken Pater van Welzenes al een groot aantal jaren. Dé drijvende kracht achter de binnenscheepvaart. Met een werkgebied van Rotterdam tot Basel. Héél veel onderweg om steun te bieden bij blijdschap of verdriet van de schippers. Doop, huwelijk, ziekte, dood.
En alles dat daartussen ligt. Een man met lef en geweldige passie voor zijn vak. Een pater die kiest voor getuigenis. Dag in, dag uit! Meer dan zestigduizend kilometer per jaar onderweg naar zijn ‘klanten’ van de binnenvaart, in het circus en op de kermis.
Alom aanwezig ook in Nijmegen. Straks in juni kunnen wij allemaal weer genieten van zíjn Gospeldienst in het Valkhof tijdens ‘Steetlive’ op de koopzondag in Juni.
In een voormalig seminarie in Nice, op één van de mooiste plekjes van de stad met uitzicht over de Middellandse Zee en bij een temperatuur die al iéts van het voorjaar deed vermoeden mocht ik meemaken hoe al die nationaliteiten met een geweldig enthousiasme in vier talen tegelijk tot grote prestaties werden geïnspireerd!
Op de laatste dag van het congres zouden ze gezamenlijk het circusgala van Monaco bezoeken. Pater Van Welzenes sprak mij aan: “Jij hebt zéker connecties bij het circus. Wij hebben plaatsen op het balkon. Kun je niet iets regelen?” Ik bekende, dat ik helaas niemand ken in de organisatie van het circusgala in Monaco. Maar van hèm heb ik altijd geleerd, dat hoe dichter je bij de hemel zit, hoe mooier het wordt!
Reinoud van Assendelft de Coningh
SLUUT MAR AN......
Januari 2008
In onze decemberuitgave kon u lezen over het festivalthema voor 2008, gekozen naar aanleidíng van de tentoonstelling ‘Luxe en decadentie’, die vanaf 23 augustus in Museum Het Valkhof zal staan.. Het festivalthema waarin Nijmegen zich deze zomer zal wentelen heet ‘Beleef de luxe van Nijmegen’ en verbindt tal van nieuwe en bestaande initiatieven in onze oudste stad van Nederland. Vanaf begin mei zullen we weer met elkaar kunnen voelen hoe luxueus het is om je Nijmegenaar te mogen noemen!
Een van de hoogtepunten van dit festivalthema vormt ongetwijfeld de wandeltocht die weer gehouden zal worden met ongeveer 80 top-ondernemers, dienstverleners en bestuurders uit de stad en uit de regio. Tijdens de viering van Nijmegen 2000 liep men gezamenlijk van Maastricht naar Nijmegen over het Pieterpad. Natuurlijk niet àlle kilometers, maar toch zo’n 25 per dag! En dan is het ’s avonds goed toeven met een koel drankje , een heerlijk hapje en een brok onvervalst Nimweegs entertainment! ‘De Bluirenpletters’ heet de eigen cabaretgroep van wat ook wel het beste netwerk van Nijmegen genoemd wordt. Elke dag schreven de leden zelf hun programma, dat een uur later de première beleefde. Héle grote klasse! Iedereen die erbij was in 2005 kijkt met pretogen terug op die vier dagen in juli, nèt voor de Vierdaagse waarin de leukste vriendschappen zijn ontstaan en de beste zakelijke deals gesmeed! U kent vast wel iemand die trots kan zeggen ‘ik was erbij’. Iedereen die er níet bij was, heeft de afgelopen twee-en-een-half-jaar jaloers alle verhalen gehoord en gezocht naar een mogelijkheid om óók te kunnen aansluiten………….
Heel veel mensen zullen deze zomer een prachtig lint door het landschap zien lopen. Al zingend: ‘Sluut mar an, loop mar mee. We goan naar Nimwegen, olé!’. Blaren? Ja natuurlijk, maar die zijn al minstens twee en een half jaar vergeten!
Zorg dat je (weer) erbij bent dit jaar!
Reinoud van Assendelft de Coningh
MEVROUW DE BOER
December 2007
U kent Mevrouw de Boer niet. Ik ook niet. Mevrouw de Boer werkt bij een communicatiebureau. Zeker een keer of zes per jaar wordt ik gebeld door een mevrouw de Boer die mij vraagt of ik een bijdrage wil leveren voor een zielige afdeling in een ziekenhuis of voor kinderen die iets missen of een ziekte hebben. Een bijdrage in de vorm van een advertentie. Erg effectief is zo’n advertentie voor een plaatselijk initiatief in een plaatselijk te verspreiden uitgave niet. Maar…..je weet dat je het zelf beter hebt dan degenen waar het voor bedoeld is en je wilt iets doen.
Ik heb dan altijd één vraag voordat ik op zo’n verzoek in ga: “Mevrouw de Boer, mag ik u eens vragen, doet uw bureau dit óók als sponsoring, als bijdrage aan het project?
Ik heb dat ooit van een heel bekende cabaretier geleerd, die vrijwel wekelijks gevraagd wordt of hij gratis wil optreden in het kader van een goed-doel project van de Rotary, de Lions, de Kiwani’s, Ladies Circle of de Round Table. Hij vertelde mij zijn héél heldere standpunt : “Natuurlijk wil ik dat doen, op voorwaarde, dat alle leden van uw club ook één dag omzet van hun bedrijf inleveren voor het goede doel”. De belangstelling voor een – gratis – optreden blijkt dan snel af te nemen, terwijl hij naar mijn idee het enig juiste antwoord geeft.
Tot mijn groeiende woede blijkt dat het verzoek dat de mevrouwen De Boer mij steeds doen in 9 van de 10 gevallen voor hen ‘gewoon’ een commercieel project is. Er zijn zelfs bureaus die gespecialiseerd zijn in de werving van advertenties voor zielige doelen. Gore parasieten, die ten koste van mensen en organisaties die het toch al moeilijk hebben hun graaiende handen niet thuis kunnen houden!
“Dàg Mevrouw De Boer. U óók een prettige dag nog!”
Reinoud van Assendelft de Coningh
FIFTY PLUS!
November 2007
Weet je wat zo leuk is aan ouder worden? Oude collega’s tegen komen, een schoolreünie of kennissen van vroeger!
Tja, op het moment zèlf dat je ze tegenkomt is het vaak schrikken en realiseer je je dat het verval van de menselijke soort soms wel erg ongenadig toeslaat. Maar meestal is het achteraf gieren van de lach en genieten. Genieten? Ja, natuurlijk genieten, omdat je zèlf natuurlijk de dans ontsprongen bent. Nooit zo getroffen bent als die maat van dertig jaar geleden. Of die vroegere kennis of buurman die je een decennia of twee niet in zicht hebt gehad. Het verhaal van de splinter en de balk!
Wat kàn een mens veranderen in zo’n korte tijd, zeg! “Gisteren nog was ik twintig” zingt Charles Aznavour in zijn onnavolgbare chanson ‘Hier encore’ of – zo u wilt - ‘Yesterday when I was young’. Gisteren was hij die ik tegenover mij heb óók nog twintig . En als je ziet wat er met een mens in die tijd kan gebeuren, zeg! Een deel kreeg hij er gratis bij: een kilo of tien die in een buik over z’n broekrand hangen, een bril, van die hangwangen met wat overstek, bossen haren uit z’n neus en oren en van die rode minuscule adertjes all over the place in zijn gezicht.
Een deel ook verloor hij zonder dat ie er erg in had: z’n haar, geheugen, z’n eerste en z’n tweede vrouw en als ik ‘m zo zie en hoor is waarschijnlijk een deel van z’n lever en z’n longen ook in onbruik geraakt….En wat ie zelf niet meer heeft haalt ie ter ondersteuning vast zó uit de winkel: Viagra bijvoorbeeld.
“Jij bent ook helemaal niets veranderd, zeg”, lieg ik vals als we elkaar in de armen vliegen.
“Nou, jij ziet er zelf óók nog strak uit hoor! “, liegt hij mij openlijk toe.
Ik heb vroeger een geweldige tijd met ‘m gehad. Maar ja, dat was vroeger en een mensenleven gaat door. Meestal……
Reinoud van Assendelft de Coningh
GROEIBRILJANTEN
Oktober 2007
‘De vent is de tent’ is een uitdrukking die steeds weer wordt bewezen.
Dat geldt natuurlijk ook voor de vrouwelijke variant ‘De meid is het beleid’.
Het verschil in een bedrijf, of dat nu groot of klein is, wordt bepaald door degene die daar aan het roer mag staan. Met nadruk zeg ik màg, omdat steeds meer blijkt dat degenen die het ‘t beste doen in hun bedrijf, zich héél goed realiseren dat ze hun functie niet zijn, maar die functie maar een beperkte tijd te leen hebben en daar als een goed rentmeester mee om moeten gaan.
Eén van de mensen, waarvan ik vind dat hij ècht de tent is, is natuurlijk Kamer vanKoophandelbaas Ronald Migo. Gedreven. Altijd in de weer voor de regio. Op en top een Nijmeegse jongen, die stáát voor zijn zaak!.
Ook nu staat hij weer aan de start van een initiatief om de KAN-regio nieuwe impulsen te geven. Het programma dat de Kamer van Koophandel, samen met VNO-NCW, MKB Nijmegen en Arnhem en de gemeenten Arnhem en Nijmegen introduceert heet ‘Groeibriljanten’. Dit programma wil veel energie steken in het in beeld brengen van de belangrijkste groeisectoren in onze regio, zoals voedsel en gezondheid, oftewel ‘food’ en ‘health’ èn natuurlijk de Vrijetijdssector. Vooral wil het programma de mènsen, die achter de bedrijven in deze sectoren in onze regio zitten, leren kennen en ze faciliteren in hun groei.
Samenwerking tussen de publieke sector en de private sector om deze ‘groeibriljanten’ de kans te geven om inderdaad die prachtige briljant te worden, die de creatieve KAN-regio heeft voortgebracht. Eindelijk weer eens een project waarbij de beker half vol is! Geen gezeur welke bedrijven allemaal uit de regio wegtrekken naar de Randstad. Néé, héél goed kijken naar welke waardevolle zaken je hèbt en die koesteren! Ronald, ‘de vent is de tent!’. Heel veel succes met jouw Kamer en met dit initiatief!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Hannie
September 2007
Ik ben een fan van Hannie Kunst. Onze wethouder van cultuur èn van economie. Perfecte combinatie. Want vrijetijdsbeleving en cultuur zijn in veel gemeenten speerpunten van economisch beleid. Hoe dat komt? Heel eenvoudig: de economische kracht van de agrarische sector en van de industrie loopt terug en de vrijetijdsindustrie bloeit en groeit als nooit tevoren. Hannie ziet dat. Heeft al tal van initiatieven genomen om die sector ook in onze stad te laten groeien. Of op z’n minst te meten. Sinds een paar weken weten we dan ook dat de ‘Herculaneum’ tentoonstelling ons 3,5 miljoen euro heeft opgeleverd. Achtergelaten door bezoekers vanuit West-, Oost- en Zuid Nederland die naar Nijmegen toe kwamen en ná hun tentoonstellingbezoek nog gingen winkelen, drinken of eten.
Nu heeft Hannie de wind ook wel enorm mee. Want nèt nu Nijmegen met het dynamische RBT Kan inzet op promotie van de regio via vliegveld Weeze, komt de bende van Balkenende met een nieuwe belastingmaatregel, de vlucht-tax. Nederland is bang dat luchtreizigers om die nieuwe belasting te ontlopen naar luchthavens in Duitsland en België zullen trekken. Maar dat heeft met die € 24 vlucht-tax natuurlijk niets te maken. De afstand naar de luchthaven, de gemoedelijke sfeer op zo’n regionale luchthaven tegenover het altijd stressende en arrogante Schiphol èn de low-fare airlines hebben gezorgd voor de omwenteling. Nijmegen gaat daar héél goed garen bij spinnen. Nog steeds jammer, dat Weeze niet Nijmegen Airport heet, maar die kans is weg. Onze stad kan met een gerust hart hotels gaan bouwen, top-restaurants herbergen en dagattracties promoten. Want ze komen eraan vanuit alle windstreken, de toeristen. Jurriaan de Mol is dirigent van de fanfare en blaast de city-marketing marsroute. En Hannie ìs er gewoon. Schept voorwaarden. Voor ons en voor de stad. Tijdens de middeleeuwse optocht of op een congres. Toppertje waar we trots op zijn!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Lopen!
Augustus 2007
Een van de mooiste zinnen uit een chanson van Gilbert Becaud is "Cest en septembre que mon pays peut respirer". "In september kan mijn land weer even ademhalen". Voor Nijmegen geldt dat ook. De Vierdaagse is gelopen. De vakantie zit erop! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Adem hebben en je adem reguleren is een van de belangrijkste ingredienten van hardlopen. 1,3 miljoen Nederlanders doen het. Een op de twaalf dus! Dat is in Nijmegen heel goed te zien. Met name de grijze plaag zie je in groten getale door het bos, over straat of over de dijk ploegen. Op Heumensoord kun je van een epidemie spreken, zoveel groepen zie je zwetend hun rondjes draaien. Geweldig! De komende weken kun je je hart ophalen in de stad: Op 5 september de eerste Nijmeegse Cityloop. Vooral het laatste stukje lijkt mij leuk. Vanaf de Waalkade naar het Kelfkensbos. Wordt het de Voerweg of de trappen naast de Lindenberg? Vreselijk om te doen, heerlijk om gedaan te hebben! Diezelfde avond de Hoge Hakken Loop, een parcours van wel vijftig meter, maar dan op hoge hakken! Gejat van de PC Hooftstraat in Amsterdam. Schijnt gesponsord te worden door de Nijmeegse Fysiotherapeuten, die alle doorgezwikte enkels mogen behandelen... Handel! Maar... daar gaan we weer: op 19 september de Nijmeegse Bruggenloop. En dat is nog niets, want uiteindelijk zijn we toch allemaal in training voor de tocht der tochten, de moeder aller hardloopwedstrijden: de Zeven Heuvelen Loop op zondag 18 november. Maak je borst maar nat en haal eens heel diep adem! En haal een van de eenentwintigduizend startbewijzen. Ik hoop je te zien, ... en voorbij te lopen. De dood of de Gladiolen! Ik heb een voorzichtige tijd opgegeven! Maar er is natuurlijk maar een doel: "Glad to meet you, glad to beat you!" (en liefst natuurlijk mijzelf!)
Reinoud van Assendelft de Coningh
Feminisering
Juli 2007
Een paar weken geleden ontzettend geschrokken! Klein berichtje in een landelijke krant dat de teruggang van de visstand in de zeeen misschien niet te wijten zou zijn aan overbevissing. De belangrijkste reden schijnt de toenemende onvruchtbaarheid van vissen te zijn waardoor zij nauwelijks nog nageslacht produceren. Oorzaak hiervan is weer, dat er per dag anderhalf miljard liter anticonceptie in de zee stroomt, geproduceerd door het aantal van een miljard vrouwen op de wereld dat de pil gebruikt en gemiddeld anderhalve liter per persoon per dag plast! Zouden de trendwatchers dit ook bedoelen met de feminisering van de maatschappij? Want dat feminisering een trend is, staat als de spreekwoordelijke paal boven het zeewater. Na de hardheid en de zakelijkheid van het prille begin van de nieuwe eeuw kiezen we nu massaal voor: zorg en aandacht, van hard naar zacht, de menselijke maat, meer rekening houden met elkaar. Feminisering noemt men dat. Feminisering van de maatschappij betekent ook meer vrouwen op topposities in politiek en management. Kijk maar naar Angela Merkel in Duitsland, Segolene Royal bijna in Frankrijk, Hillary straks in de VS en in Nijmegen natuurlijk Hannie Kunst in het centrum van de macht. Een geweldige ontwikkeling want al lang is bewezen dat bedrijven met vrouwen in het topmanagement het beter doen dan de mannenbolwerken. De industrie doet mee. Mannenzaken zoals computers en autos worden door slimme marketeers meer gericht op vrouwen en mannen raken geinteresseerd in vrouwenzaken zoals kleding, cosmetica, plastische chirurgie, verzorging van zichzelf en hun lijn. Hopelijk wordt het dan eindelijk toch nog wat met onze maatschappij. Ik kreeg laatst een blaadje van een scheurkalender. Daarop de tekst: A woman without her man is nothing. Maar met leestekens staat er heel wat anders: A woman: without her, man is nothing!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Terug naar top ^
Van Basten
Juni 2007
Er zijn van die avonden, dat ik mij zó hopeloos teveel voel thuis…..
Vorige week stond in onze onvolprezen regiokrant het complete overzicht van het voetbal van het komende seizoen. De competitie, de beker, de Champions Leage en de Uefa Cup. Ik hoop dat ik er in deze opsomming geen vergeet! Enfin ik heb m’n punt gemaakt: Voetbal op TV.
Elke avond die onze goede God geeft is er voetbal op TV. Ooit probeerde een televisiegoeroe nog wel eens aan te geven dat er toch wel degelijk sprake begon te zijn van over-exposure, maar volgens mij hebben we er na het overlijden van Talpa Tien in berust dat we niet meer uit kunnen onder de terreur van tweeëntwintig dolende ridders over een stukje groen. Dat doen ze elke avond op precies dezelfde manier, alleen de kleuren van hun tricootjes verschillen, de nationaliteit verschilt en soms, maar dat is hoogstzelden verschilt ook de score – dat is het aantal malen dat zo’n bal in het poortje waar een meestal iets langere vent zich heen en weer slingert terecht komt- van wat een wedstrijd genoemd wordt. Aan het eind van de avond schijnt er dan ook nog een ‘man of the match’ te worden uitgeroepen, terwijl er vaak helemaal geen sprake is geweest van een match, maar van een beschamend stukje opmaken van de veel te hoge wedde die aan deze dartele jongemannen wordt toegekend!
Vanavond kreeg ik echt het lendenwater van wat ons voorgeschoteld werd. Een voetbalwedstrijd in Genève, waar het Nederlands elftal ten tonele werd gevoerd. Nu is er de laatste tijd enorm veel kritiek geweest op onze nationale held uit ongeveer 1988 ( u weet wel, die omhaal tegen de Russen), Marco van Basten, die sinds enkele jaren is nedergedaald vanuit het niveau waar hij sinds de onnavolgbare jaren in San Siro was beland.
Nederland-Zwitserland werd ons ditmaal voorgeschoteld, compleet met een voorbeschouwing of een welkomstwoord van ons nationale braakmiddel Hans Kraay junior! Ik wil over de wedstrijd niet veel zeggen, want daar weet ik niets van. Maar één ding wil ik toch wel met u doornemen. Dat is ons nationale volkslied, het Wilhelmus. Het moet een hoogtepunt van een interlandwedstrijd vormen, als de beide volksliederen gespeeld worden. Nou, in ons geval is dat het nationale volksliederlijk gedrag!
De elf plus reserves halen het in hun botte harses, om geen regel, nee, geen wóórd van het lied dat ons allen bindt mee te zingen!
Ik wou dat ik Marco van Basten was. De eerstvolgende keer dat ik al die vlegels bij elkaar had, zou ik niet rusten, ze zelfs niet op het trainingsveld toelaten, voordat ze allemaal tenminste het eerste couplet uit hun hoofd zouden kennen. En zo te zien hebben ze allemaal nog héél veel plaats in dat hoofd waar onze nationale Hymne in zou passen.
Eeheen Princu vàn Oranje,zou het tientallen keren door de kleedkamer schallen, net zolang tot ze het zelf zouden kunnen. Als ware het een penalty training! Het is toch van de zotten, dat de halve wereld met z’n hand op het hard uit volle borst het nationale volkslied staat te zingen bij zo’n evenement en dat de Nederlanders niets anders kunnen dan massaal Olé, Olé olé gillen? Soms zelfs nog gevolgd door “We are the champions!”. Ga je héél gauw schamen zeg. Volgens mij heeft zo’n beetje elke amateur-voetballer en elke beroepsspeler als hoogste ideaal om in het Nederlands Elftal te spelen. Dàt is de passie, die achter hun sportbeoefening zit. Ze dromen vanuit hun positie bij het zeventiende elftal van Oranje-Blauw in Tjietjerk-over-het kanaal dat ze ooit in de selectie van Van Basten mee mogen doen. Dan is toch wel het allerminste dat je van de godenzonen van Zeist mag verwachten, dat ze ons volkslied uit hun hoofd kennen?
Meneer Van Nistelrooy mag terugkeren in het Nederlands Elftal en hij weet nog geen woord mee te zingen! Schande. Ga terug naar Spanje, jongen en ga Nederlands leren!
Meneer Van Basten, alsjeblieft, geef Nederland z’n waardigheid terug. Je mag van mij alle kwalificaties of hoe die dingen ook mogen heten, verliezen. Maar leer je jongens zingen. En wel met de hand op het hart! Hoef ik ook niet meer kwaad en gefrustreerd weg te lopen uit de kamer. Hoef ik me niet teveel te voelen! Kan ik ook eens genieten van in elk geval de opening van een interlandwedstrijd!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Citymarketing of health
Juni 2007
Al maanden worden de palen die de grenzen van onze stad aanduiden geteisterd door de bordjes City of Health eronder. Je moet een redelijk gebit hebben om de laatste th van deze slogan goed uit te spreken. Het is diezelfde th waarop we vroeger op school tijdens Engels zo moesten oefenen. Smooth, Blue Tooth, the Truth , u kent de struikelblokjes wel. Bij mij gaat dat regelmatig gepaard met wat ongecontroleerd wegschietend speeksel... Ik probeer het tegen te houden, zie het gaan, maar er is niets tegen te doen en het enige dat ik nog kan sturen is proberen mijn hoofd zo te draaien, dat ik mijn gesprekspartner niet een ferme fluim toeschiet. Sorry! Sorry!, zeg ik dan, maar ja, die openings S is weer een risicofactor... City of Health. Ik heb altijd geleerd dat je met citymarketing gebruik moet maken van het DNA van je stad. Van hetgeen je als stad koestert. City of Health. Wij moeten het leren koesteren. De basis is namelijk, dat op de Radboud Universiteit door gespecialiseerde bedrijven in Nijmegen baanbrekend onderzoek wordt gedaan en toonaangevende producten worden ontwikkeld. Een geneesmiddel tegen malaria bijvoorbeeld of kunstmatig gemaakt huidweefsel. Grote doorbraken kunnen daarmee op medisch terrein gerealiseerd worden. Maar... moeten we elkaar nou vertellen dat wij de City of Health zijn? Kunnen we dat niet veel beter doen op de plekken waar de WHO de budgetten voor research toewijst? In Amerika dus! Nooit hier aan de stadspoort, maar midden op het grootste vliegveld van de wereld, Atlanta. Daar zouden we een heel groot bord moeten zetten met Welcome to Nijmegen, the worlds capital of health! En iedereen maar denken: Nijmegen, what the f... is Nijmegen? Nijmegen heeft wel degelijk iets te vertellen op gezondheidsterrein. Be good and tell it! Maar dan niet alleen aan de buren...
Reinoud van Assendelft de Coningh
Terug naar top ^
Passen!
Mei 2007
Nog even los van lichaamsbouw, van stem, van manier van lopen, van omgaan met vrienden c.q. vriendinnen, van eetgewoonten, van techniek van discussiëren, en van emoties, wordt het verschil tussen mannen en vrouwen waarschijnlijk het beste zichtbaar in binnensteden. In winkelgebieden. En dan vooral in winkelgebieden waarkleding te koop is.
Hij blijft daar het liefste weg. Vind het leuk om af en toe eens wat te bekijken, maar zal nooit zomaar een winkel binnen stappen om iets te passen, waarvan hij niet al bij voorbaat heeft bepaald, dat hij dat artikel ook daadwerkelijk wil kópen. Passen is al helemaal uit den boze en behoort tot de handelingen die je uitsluitend doet als het ècht niet anders kan.
Zij daarentegen spreekt het liefst af met een vriendin om te gaan ‘winkelen’. ‘Winkelen’ betekent vooral zoveel mogelijk kleding die je toch niet kunt kopen uit de rekken trekken, aan te passen, weer uit te doen en vervolgens een andere combinatie proberen! Het grootste verschil tussen mannen en vrouwen zie je in schoenenzaken. Hij bedenkt behoedzaam een half jaar wat hij wil kopen, kijkt of het er is, past dit paar aan en koopt. Zij huppelt vrolijk de schoenenwinkel binnen, past, trekt uit, past weer, ruilt om voor een andere en gaat altijd met een koopje naar huis! Héél toevallig loopt zij bijna elke week tegen een zodanige aanbieding aan, dat je een dief van je eigen portemonnee zou zijn als het betreffende paar schoenen niet zou kopen. En als het mij een keer opvalt, dat ze wéér nieuwe schoenen heeft, dan heeft ze die schoenen natuurlijk al ruim twee jaar en was het een geweldige aanbieding. Ze heeft zo’n geweldige neus voor aanbiedingen………En het unieke aan haar is, dat ze dat niet alléén bij schoenen heeft, maar bij bijna àlle kleding! Daarom houd ik zoveel van haar! Vooruit, nog één keer wachten als zij éven gaat passen dan!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Terug naar top ^
De tweede helft
April 2007
Ik ben geen Nijmegenaar van geboorte. Mijn wieg stond op de rand van Scheveningen en Den Haag en het eerste levenslicht zag ik door het dakraam van de verloskamer van de Oranjekliniek in de Hofstad. Maar sinds 1978 mag ik in deze stad wonen en werken. Ik vier binnenkort mijn dertigjarig Nijmegen-jubileum. Ik mocht op veel plaatsen in de stad wonen. Gestart op een flat in de Aubadestraat, daarna de eerste koopwoning in Tolhuis, gevolgd door een huurflat op de Korenmarkt, een huurhuis in de Weezenhof, een mooi vrijstaand koophuis in de Weezenhof, toen éven terug naar een hoek van een rijtje in diezelfde Weezenhof en nu een fijn huis aan de Groesbeekseweg. Zeven plekken in dertig jaar. Dan mag je toch zeggen, dat je Nijmegenaar bent. Mijn twee zonen werden hier geboren, gaan hier naar school en houden van hún stad. Mijn beste vrienden wonen hier niet toevallig óók. Ik houd van heel veel plekken in de stad. Ik voel me thuis in deze stad. De restaurants zijn huiskamers voor mij, de gezichten die ik tegenkom zag ik vaker en als ik in de binnenstad loop, groet ik en word ik gegroet door vrienden, relaties en bekenden. Ik heb hier héél veel heerlijke voetstappen liggen.
Ik ben enorm benieuwd naar de stad zoals die er over een aantal jaren uit zal zien. Als het probleem van de derde brug is opgelost, als de Hessenberg toonaangevende gebouwen herbergt. Als het hotel bij de schouwburg er is en we kunnen parkeren onder de Van Schaeck Mathonsingel. Als het Triavium met het winkelcentrum Dukenburg is verbonden en als Fifty two Degrees is uitgegroeid tot een bruisend centrum met tal van business en leisure projecten. Als de DonJon het pièce de résistence vormt van het onvolprezen Valkhofpark.
Ik verheug mij op de tweede helft van mijn Nijmegen experience. Een stad is nooit af! Maar nèt als mijn grote liefde wordt zij wel steeds mooier!
Reinoud van Assendelft de Coningh
Social media